Now ... the end is near
29 januari 2013 - Kuala Lumpur, Maleisië
Zoals beloofd deel 3 van onze Maleisiëreis in het allerlaatste blogverhaal. Ons laatste deel speelt zich af in the urban jungle van Maleisie en vooral Malacca was een prima afsluiter van onze mooie reis: Een stadje naar ons hart : niet groot en dus overzichtelijk, heel oud en charmant en een miniparadijs voor de hongerige penskes. Die mannen van unesco werelderfgoed slaan de nagel op de kop want ook Malacca kreeg dit label en terecht als je het ons vraagt. Malacca is de oudste stad van Maleisie en het koloniale verleden is erg goed zichtbaar in de Oudnederlandsche en Portugese gebouwen die de stad rijk is. Als de oude stad dan ook nog gelegen is aan het water ( het nauw van Malacca ), dan zijn deze rakkers helemaal mee.
Kuala Lumpur is ook wel een leuke stad; maar overzichtelijk, charmant en oud zijn adjectieven die hier niet van toepassing zijn. Hier kom je vooral om je ziek te shoppen en ook in deze cultuur hebben we ons volledig ondergedompeld zoals het een echte ttrotter betaamt. Ook hier namen we geregeld een kledingstuk ter hand om even te passen, maar dat was buiten de frele winkeljuffertjes met de eeuwige glimlach gerekend : No no fit, is one size, not for you; you too big. Niettemin hebben we onze handbagage gevuld met een twintigtal kledingstukken voor zeer zacht prijsjes, allemaal XL weliswaar.
Omdat de Amerikanen mij al niet graag op het vliegtuig lieten toen ik 5 maandjes drachtig was, besloot we mijn penske te verstoppen op het vliegveld. Spannend was dat wel, maar ook hier leidden we de Aziaten weer vlotjes rond ons tuintje. Gevolg was wel dat ik de ongeveer de slechtste plek had die je je als zwangere dame met een miniblaasje kan voorstellen ( in het midden van een vijfstoelenrij.) Jaja, rij 36 probeerde wel eens een uiltje te vangen, maar dat was buiten de waard gerekend. Veel en goei eten ook bij de mannen van Malaysia airlines. Bert keek naar the lord of the rings terwijl ik de computer een poepje liet ruiken op yathzeevlak. Ik dobbelde al mijn computertegenstanders volledig onder de tafel. Echt een meevaller; die vliegreis.
En nu zitten we hier in de zetel in ons huis in de Vredestraat in Belgie, Bert met gitaar en ik met laptop op schoot. Hier blijven we nog efkes zitten denk ik want het weer nodigt niet echt uit om actie te ondernemen. In diezelfde zetel ontspruiten er stilletjesaan emmigratieplannen en dromen we hardop van betere en warmere oorden. Oorden waar woorden als bureaucratie en telenetklantenservice niet bestaan want met die laatste heb ik al langer aan de telefoon gehongen dan met mijn beste vriendinnen. Die laatste staan de emmigratieplannen dan weer in de weg want het weerzien met iedereen was wel zo warm en plezant dat emmigratieplannen alleen mogelijk gemaakt kunnen worden mits jullie onvoorwaardelijke medewerking ( lees emmigratie en masse ). Nee hoor, die aanpassingstijd is onlosmakelijk verbonden met de reisroes en ook hier zullen we ons plekje weer snel gevonden hebben. Ons Pica zit in ieder geval al goed op haar plekje want de gynaecoloog wist ons net te vertellen dat ze het prima stelt. Wij zijn in ieder geval klaar voor ons nieuwe avontuur ... maar dan met z'n drietjes.
Een hele mooie reis hebben jullie gedaan! Nu nog na genieten , een beetje rusten en dan op naar het grootste avontuur van jullie leven: mama en papa worden! Dank jer wel voor de mooie verslagen en foto's. Zo hebben wij ook een beetje meegereisd met jullie...Groetjes en succes de komende maanden!
Groeten Hélène en mss tot het volgende Jacobs-feestje.
Nonkel Jos en tante Rien