America the beautiful : national parks
19 november 2012 - Page, Arizona, Verenigde Staten
Howdi folks,
De laatste week is een echte national parksweek geweest. Monument valley was een onmiskenbaar hoogtepunt, maar ook Mesa Verde ( oude rotswoningen van Indianen ) en Arches waren niet van de poes. De foto's en filmpjes spreken voor zich want de beelden zijn overweldigender dan woorden kunnen vatten. Check it out!
Onze kilometrik staat momenteel op 5000 miles en daar zit de laatste week wel voor iets tussen. In monument valley liepen we een dametje tegen het lijf dat ons overtuigd heeft om 200 miles terug oostwaarts te keren omdat we Mesa Verde overgeslagen hadden. Een vrij persuasief vrouwtje indeed want ook Cambodje zullen we niet aan ons voorbij laten gaan tijdens ons Aziegedeelte. Ze sprak als volgt : ' I've accomplished zero goals during my life but I sure have seen some beautiful places.' Onze plannen dus weer in de war gestuurd, maar Mesa Verde was het meer dan waard.
Nu we de smaak van de nutteloze kilometers te pakken hadden, hebben we ons in het visitor centre ook laten overtuigen om niet zuidwestwaarts te keren richting Grand Canyon, maar om enkele noordelijke parels te verkennen. Omdat onze ervaring ons leert dat tips van locals vaak de beste zijn, hebben we ons ook hier laten leiden door een overtuigend heerschap. Weer enkele honderden kilometers omgereden voor iets dat wel echt de moeite bleek : arches en canyonlands.
De koude van het noorden waren we wel snel beu, dus het zuiden lonkte en Page ( Lake Powell ) was de volgende stop. Omdat Bert met een fameuze kater zat, werd het hier een dagske van op't gemakske maar de indrukwekkende views bleven zich opstapelen. Dat katertje had Bert dus gisteren in een bar in Page opgedaan waar we aan de praat geraakte met een veteraan die aan het front in Rusland had gezeten. Het was ons al opgevallen dat er hier heel wat leeft rond die Amerikaanse veteranen. Er zijn gewoon heel wat mensen die het land gediend hebben en de emotionele schade lijkt me enorm. Bij die kerel van gisteren zijn de stoppen gewoon doorgeslagen na een lange periode van doodsangsten en horrorbeelden. Al lachtend gaf hij aan dat hij dweepte met zelfmoordgedachten en dat in de Grand Canyon waar hij nu toch vlakbij zat. Dat hem ook hier in Page gebracht, want hij was afkomstig van Arkansas. Je voelde aan alles dat deze kerel geen medelijden zocht, maar dat het leven hem te veel schade had toegebracht. Je kan je voorstellen dat we wel wat aangedaan waren door dit verhaal. America, niet altijd even beautiful dus ...
Iets helemaal anders dat ik nog even wil aanstippen. Onze gsm heeft geregeld geen bereik omdat we natuurlijk de goedkoopste rommel hebben uitgekozen en bovendien rijden we geregeld naar een andere tijdzone. Dat brengt met zich mee dat we geregeld geen enkel besef van tijd hebben. Dan worden we wakker en dan bellen we naar de frontdesk van het hotel om te vragen hoe laat het is ( en dat gebeurt geregeld ). Dat ontbreken van tijdsbesef is eigenlijk wel grappig want als overhaaste westerlingen leef je toch vaak met een oog op de klok. Nu liggen we hier dus met de gps naast ons bed dus morgen geen frontdesktelefoontje, maar wel gps-linda die onze sprekende klok van dienst zal zijn.
Morgen rijden we rustig !!! naar Grand Canyon want eergisteren zijn we voor de eerste keer aan de kant gezet ( met zwaailichten en al ) door een state trooper. We reden 10 mile te hard in de bebouwde kom. Ik werd bijna neergeschoten omdat ik uitstapte :) om te vragen wat we verkeerd hadden gedaan, maar met een " Miss, get in the car" werd ik vriendelijk terug naar mijn passagierszeteltje verwezen. Met het nodige geslijm ( sorry officer, ok officer ) kwamen we er zonder boete vanaf. Fjuwie ...
Ons Pica is vooral hevig tijdens de avonduren en ik hoop dat dat zich voortzet in het buitenbaarmoederlijke leven want ook ik ben een avondvrouwtje. Zwanger zijn en op reis gaan is no problemo girlies. Een aanrader zelfs ... totnogtoe.
Hasta la vista, babies ( gisteren terminator 2 gezien :) )
Groetjes, nonkel Jos en tante Rien
Zo leuk om zo vaak een update te krijgen, het ziet ernaar uit dat jullie de reis van jullie leven hebben!! Zalig!!
Ik mis jullie wel!
Groetjes en geniet, geniet, geniet!
PS: ik stuur je nog een mailtje voor een persoonlijke update langs onze kant! ;-)
Zo te lezen een prachtige reis: zoveel indrukken, zoveel belevenissen, zoveel te genieten...
Wij kijken telkens uit naar jullie verslag. Een prachtige schrijfstijl van Ine! Mooie foto's! We wensen jullie nog hele mooie dagen toe...goed zorg dragen voor elkaar en voor Pica!
Wel één probleem, de goesting om ook veel, lang, hard, ver en lang op reis te gaan rijst de pan uit...
Geniet ervan.
Ellen en Tommy
Voorzichtig zijn en veel plezier. Kus van ma en pa
Wij tellen af naar het verlies van alle besef van tijd.
Nog 43 dagen...
wc
bedankt voor het kaartje
we missen jullie
xx