Sometimes truth is stranger than fiction

Omdat het super high peak season was in Thailand, was het een beetje pakken wat er te pakken viel. Op Ko Phi Phi en Ko Pha Ngang zaten alle leuke guesthousjes vol, dus Krabi werd onze laatste uitblaasplek in Thailand. De zee was rustig dus onze boottocht weg van Ko Tao was een echte meevaller. Gedurende twee uurtjes zeiden de penskes geen woord wegens te gefocused op de horizon en ja hoor, de zakjes bleven leeg deze keer. Ook de busreis richting Krabi was top in die zin dat we gedurende 4 uur de enige passagiers waren op een luxedubbeldekkerbus. Wij dus allebei nen tweezit ingepalmd op de bovenverdieping vlak voor het raam en met de pootjes omhoog genoten we van deze live uitgezonden natuurdocumentaire.

Omdat we op Ko Tao van een redelijke luxe hadden geproefd besloten we deze keer nog eens back to nature te gaan. We logeerden voor 4 nachten in 'the laughing gekko' in een prachtige bamboohut zonder luxe. Frans toiletje was er wel ( door te spoelen met emmers ) en een koude sproeier was ook voorhande. We sliepen onder een muskietennet en op een matraske van keiskeschiet. Na enkele uurtjes aanpassingstijd, begonnen we de charme van onze hut toch te apprecieren. Een groot deel van deze charme werd bepaald door de persoonlijkheid van de uitbater, Nui. Nui had 10 jaar in de wildernis geleefd zonder enige luxe en hij probeerde nu op zeer alternatieve wijze een guesthouse uit te baten. Hij was als enige guesthouse in Krabi niet verbonden aan een toeristenbureau en daarom weigerden taxichauffeurs vaak om je aan z'n guesthousje af te zetten. Nui werkt dus volledig onafhankelijk en in het ondertussen zeer toeristische Thailand is dat zwoegen om je hoofd boven water te houden. Vaak zagen toeristen het hier na 1 dag voor bekeken. Ze vroegen dan bv aan hem ' How am I supposed to brush my teeth in the hut ? ' Waarop Nui : 'What do you need to brush your teeth " want Nuike kan natuurlijk niet vatten dat de Westerling het tandenpoetsritueel niet kan uitvoeren zonder lavabo. De Nui had prachtige ideeen en principes waarnaar hij ook effectief leefde, maar dat zo weinig mensen die met hem deelden, deed hem wel wat pijn. Ja, wij waren helemaal mee met zijn gedachtengoed, maar stiekem boekten we toch maar een luxekamer op Langkawi voor ons volgende verblijf.

Krabi zelf was eigenlijk wel een tegenvaller, zeker na ons verblijf op Ko Tao. De stranden waren vaak druk en vervuild tenzij je de eilandjes voor de kust van Krabi ging verkennen. Die waren wel erg mooi en minder verkloot door toerisme en vervuiling. De bars op Krabi waren wel tof en voor het eerst waren we getuige van een goeie Thaise rockshow. De glanzende zwarte lokken van de gitarist zagen alle hoeken van the lazy bar alwaar de jointjes lustig rondgingen. We hadden het hier na 5 dagen wel gezien en besloten dus richting Maleisie te trekken.

We boekten 2 tickets Langkawi (bus en boot) en i.t.t. onze dubbeldeker, kwamen we nu in een propvolle minivan terecht. Je weet hier nooit van tevoren wat het zal worden en deze busrit verliep dus wat moeizamer. Op onze boot aanschouwden we weer een pijnlijk taffereeltje met overassertieve hollanders. Omdat ze hier amper Engels spreken komen de Thai soms nogal bot over. Zo moet ik bv. nog maar kijken naar een kleedje dat ik wel leuk vind tot de eigenares zegt : 'No, too small for you. You too big.' Dat is echt al vaak gebeurd en daar moest ik in het begin ook wel ff aan wennen. Onze hollandse deerne op de boot kon deze botheid ook niet echt pruimen. Net voor vertek werd het Hollands koppel even van de boot gehaald omdat ze een stempel waren vergeten te zetten. We zaten aan de grens dus die stempel had je nodig om het land binnen te mogen. De Thaise douanier zegt dus tegen hen : ' Hey you come with me, I put stamp.' Het moest nogal vooruit gaan want we liepen alweer achter op schema dus in combinatie met zijn gebrekkige Engels, maakte dat zijn kortdate toontje. Maar dat was buiten deze assertieve (lees brutale) dame gerekend. " Hey relax man. You don't have to shout like that, take it easy." Waarop het vriendje haar wat probeert te sussen ( zo gaat dat dan ), maar ook dat pakte niet. " Nej, die gowzer moet echt niet zo lowpen schreeuwe tejge mej hoor." En zo geschiedde het dus : meneer den douanier plukte het koppel van de boot en ze mochten er nimmer op. Heel klote voor hen want er is maar een overtocht per dag. De twee waren met andere woorden heel wat geld kwijt voor een overtocht die ze niet maakten, misschien hotel op Langkwai al betaald en sowieso ambras in de keet.

Gisteren aangekomen op Langkawi en weer beland in een klein paradijsje. Mooie, rustige, witte zandstranden omgeven door groene eilandjes en een blauwe zee. Maleisie lijkt wel veel westerser ( en duurder ) dan Thailand en geen Boeddhisme maar Islam hier. Momenteel genieten we hier van enkele Monty Pythontaferelen op het strand. We zien op dit moment een vlezige, gesluierde moslima met fluovest op een jetski kruipen terwijl haar man haar helpt. Even  de golven uit het oog verloren en daar gaat de man met dure kodak, gsm en kleine ten onder. Na enkele ogenblikken van paniek in het moslimkamp en ingehouden hilariteit bij de penskes, vertekt de jetski met vlezige moslima alsnog. Sometimes truth is stranger than fiction.