Holy Guacemoly

Hey vrienden van de blog,

Tis al weer een tijdje geleden dus ik zal jullie eens lekker verwennen met een extra lang verslag. Whoopie!

Grand Canyon was onze laatste natuurstop voor Las Vegas en dat was goed zo. Omdat we al heel wat natuurlijk schoon hadden bezichtigd, trad er tijdens onze grote Grand Canyonwandeling al wat gewenning op. Ja, zo verwend zijn deze rakkers ondertussen al. Onzen tred was nochtans stevig en dat hebben we de volgende dagen nog gevoeld. We zijn trouwens zeker geen doorwinterde hikers, maar die Amerikanen drogen we wel vlotjes af. Een Grand Canyonbezoekje voor Amerikanen is een een hop on/hop of-busbezoek met tussenin enkele natjes en droogjes. Als ze dan al een stukje wandelen, steken wij ze vlotjes voorbij. Op de bus weidt de buschauffeur die dan als gids fungeert vooral uit over alle eet- en drankgelegenheden in het park. De canyon zelf is bijzaak. Wel grappig! Uiteraard is er sprake van enige overdrijving in dit betoog, maar ik doe een poging om het aantal blogbezoekers nog op te drijven :).

Ik heb mijn digitale pen trouwens even neergelegd omdat ons klein vrouwtje in die mate beweegt dat je mijn buik echt ziet bewegen. Tot dusver konden we haar enkel voelen door handoplegging, maar nu kan je haar gewroet soms met het blote oog waarnemen. Alle cliches ten top, maar die baby ... het is echt een wonder hoor.

Dan gaan we over op het iets minder natuurlijke wonder, Las Vegas. Amai, we waren zo overdonderd dat we niet wisten waar te beginnen. Al die zotte hotels met hun zotte buffetten en daarbij de grote luxe voor spotprijzen, we sure liked it a lot. Voor 30 dollar per nacht sliepen we in het riohotel met zicht op de strip. Onze kamer was pure luxe en we concludeerden dat we die luxe toch wel erg konden smaken. In samenspraak met onzen trotter kozen we het aantrekkelijkste prijs-kwaliteitbuffet uit zodat we maar 1 keer per dag moesten eten. Van 2 tot 5 waren de penskes dus het beste van zichzelf aan het geven aan deze luxebuffetten! We gingen er prat op dat deze hotels hun broek zouden scheuren aan deze eetlust. Met enige trots kan ik wel zeggen dat we daarin geslaagd zijn :).

Natuuurlijk is eten en slapen in deze casinohotels zo goedkoop omdat ze op die manier de gasten naar hun slotmachines en pokertafels willen lokken. Na enkele dagen Vegas hadden we ze wel door hoor, die casino-uitbaters. Zo viel het ons op dat er amper tv-zenders waren op onze megaflatscreen omdat het natuulijk niet de bedoeling was dat we tv gingen kijken op onze kamers. Neenee, snel naar beneden om verder te gokken. Ook geen parasols rond het zwembad. Neenee, snel naar de koelte van het casino binnen. En ook al hadden we het allemaal wel door, we zijn wel zo'n 150 dollar lichter gemaakt puur door het gokken. Onder het motto ' once in a lifetime ' hebben we heel wat slotmachines uitgeprobeerd, deelgenomen aan de roulette en geblackjackt aan de tafels. Teveel geluk in de liefde, was de conclusie.

Murw van het gokken besloten we de shows en de hotels dan maar te bezichtigen, en holy guacemoly, dat was ook de moeite. Vooral ' The Venetian' bleef ons bij. In dat hotel loopt het Canal Grande met daarop de gondels die je kan huren voor een tochtje terwijl de gondeliers Italiaanse serenades zingen. Alles is zo perfect mogelijk nagemaakt. Er is ook het San Marcoplein met de Italiaanse cafeetjes en restaurants erop ... Het plafond is er beschilderd met helderblauwe lucht en wolkjes alsof het ook 's nachts lijkt alsof het drie uur 's middags is. Er hangen ook nergens klokken in die casino's zodat je heel de nacht kan doorgaan met gokken zonder enig besef van tijd. Kwatongen beweren ook dat er extra zuurstof in de airo zit zodat je amper moe wordt. Wat ons betreft kan dat wel kloppen want de Vegasnachten waren langer dan de andere op onze trip.

Dan even over die holy guacemoly-uitspraak van mij in de vorige alinea. Nee hoor, ik ben niet veranderd en zo'n uitspraak, daar zal je me nooit actief op kunnen betrappen, maar die Amerikanen ... ze kunnen het nogal zeggen soms. Tot ons groot jolijt zijn we al vaak getuige geweest van zo'n Amerikaans gezin dat zijn verbazing wil uitdrukken op een karikaturale wijze. Aan de Grand Canyon bijvoorbeeld was er zo'n jong gezin en dat dochtertje zag de Canyon voor het eerst en zei : holy guacamoly waarop de moeder zei: There you said it. Dat vinden wij dan heel erg grappig. Jullie ook ? Meestal blijft het dan ook bij zo'n reeks van uitdrukkingen van verbazing.

Op een ander moment waren we in een museum over ' native people ' en in een of andere vitrinekast werden de holbewonders uitgebeeld. Stond er weer zo'n jong Amerikaans gezinnetje naast ons en de vader nam het woord. Hij sprak als volgt : ' Wow, look at these guys!" Waarop de kinders hun vaders verwondering deelden. Veel meer viel er ook niet te zeggen over die holbewoners.Om een lang verhaal nog een beetje langer te maken, bij ons gaat het hier dagelijks van ' holy guacemoly' en 'look at these guys'. Jaja... zo doen wij dat hier.

Zo, voor ons was Vegas dus een absoluut hoogtepunt van de reis. Veel show, veel luxe, veel entertainment, veel buffetten, ... Een absolute aanrader dus!

Dan richting Death Valley en ook dat werd een dagje van puur genot. Omdat het hier zogezegd winter is, houden we nooit echt veel rekening met de trottertips ivm hiken. Zo benadrukken ze vaak dat je veel water moet meenemen, een hoofddeksel moet dragen en voorzien moet zijn van een paar draken van stapschoenen. Wij zijn al wat overmoedig geworden intussen dus wij voorzien van teenslippers en kodak de vallei in. Su[ermooi en groots in zijn doodsheid die vallei, maar een dik uur later stonden we al puffend en met een droge keel terug boven. ' Waar men aardappelen in kookt' scandeerde Bert en bij de eerste drankgelegenheid in de omgeving legden we onze Focus stil. Deze drankgelegenheid bleek een luxeresort met een terras met magnifiek zicht op de dodenvallei. We refillden als zot en we ontdekten dat er natuurlijke warmwaterbron ontsproot in deze vallei. De keuze was snel gemaakt en nog geen half uur later deed Bert zijn eerste bommetje in deze natuurlijke wateren vol mineralen. Zalig! Je raadt het al, Death Valley ... moet je doen. Which Valley ? ... Death (that) Valley.

Na heel wat kilometers vreten, besloten we Bodie te bezoeken. Dit is een spookstad die in volledig oorspronkelijke staat is achtergelaten door zijn 10000 inwoners. Deze stad ontstond doordat heel wat goudzoekers hun geluk kwamen beproeven tijdens de goudkoorts in California. Op zijn hoogtepunt waren er hier wel 60 saloons en de wetteloosheid van dit spookstadje droop er nog steeds vanaf. Zo had de staat California een kerk laten bouwen in Bodie omdat deze goudstadjes de minder vrome lieden van de maatschappij aantrokken : misdadigers, hoeren en chinezen :). Met deze kerk wilden ze de moraal wat optrekken, maar er is nooit een priester gevonden die in dit oord van verval wilde dienen. De kerk is dus nooit in gebruik geweest. Bodie, een vreemde ervaring.

Nu gearriveerd bij Raf en Amanda in San Fransisco aan de westcoast. Hier blijven we drie nachten logeren. Net tickets geboekt voor alcatraz op dinsdag. Whoopie !!!

Sluutjes en tot de volgende ...

Ik kan trouwens vaak niet op mijn mail en heb de indruk dat ik wel enkele belangrijke mails misloop op dit moment. Graag communiceren via facebookmail of blog ...