Dalkin' in Memphis

I.t.t. Nashville in de zon, zullen we nu een muziekstad in de koude bezichtigen want door de orkaan Sandy is het weer hier koud en kil. Gisteren kwam Sandy aan in NY en ook al deed haar naar het niet vermoeden, ze heeft heel veel schade aangericht. De schrik zit er hier wel goed in en terecht is gebleken. Ik heb net met Nathalie gebeld en de helft van haar straat zat nog zonder stroom. Heel de benedenverdieping was daar onder water gelopen (up to the waist) en dat doet wel gek omdat we daar dus enkele weken geleden nog zaten. Jaja, het nieuws, dat volgen we hier op de voet, ook al omdat het qua showgehalte ongeveer overeenkomt met ons swingpaleis ten tijde van Felice. Wel vreemd als je Wim en Martine gewoon bent...

 Over show gesproken, enkele dagen gelden hebben we de zondagsmis van Reverend Al Green bijgewoond en Halleluja, het geheel overtrof onze 'wildste' verwachtingen. Gedurende meer dan 2 uur werden we geentertaind door een 100-tal black mamma's and daddies. Gospel op zijn best, echt waar. De koorzangeressen zongen met de inleving van Mariah Carrey en met de handen steevast geheven naar the lord. Op het nummer  'our god is awesome' werd de crowd echt wild en werden er talrijke 'amens' en 'halleluja's' gecheerd. Voor wie ooit de aflevering van 'In Godsnaam' zag met het shaken, wel hier deed het echt aan denken. De kerkgangers haalden ook geregeld een nieuw instrument uit hun tas, om het koor te ondersteunen. (zie filmpje) Uit diezelfde tassen kwamen ook heel wat zakdoeken tevoorschijn want de emoties laaiden hoog op, zeker toen de biggest mamma in town besloot over te gaan tot haar doopritueel. Wij stonden erbij en keken er vol verbazing naar. Na de viering werden we benaderd door enkele kerkgangers te verwelkoming. Eerlijk is eerlijk, we hebben ons geen seconde verveeld, de Amerikanen waren weer hartelijk en warm zoals altijd en de gospel smaakte naar meer... Als deze pagan babies zich dan ooit toch moesten bekerden, dan zou den Al ons zeker tot zijn parochianen mogen rekenen.

 Na een burgertje of 2 waren we een beetje bekomen van onze kerkelijke avonturen en besloten we over te gaan tot de volgende attractie nl. Graceland. Vooral de mansion van Elvis was de moeite en omdat we over Elvis eigenlijk nog niet zoveel wisten, was de audiotour over het algemeen wel interessant. Zijn vrijgevige persoonlijkheid sprak ons wel aan maar het is dan ook voor de hand liggend dat je met een positief gevoel achterblijft want tijdens de hele tour werd er met geen woord gerept over zijn drugsverslaving, zijn scheiding of andere blamen op zijn persoontje. Dat is ook wel Amerika, vrees ik.

's Avonds naar Beale Street om de blues te beleven aan den toog van BB King's bluescafe. En ja hoor, toen ik mijn wijntje van 8 dollar omstootte, voelde ik me oh so sad and blue. Zeker omdat ik nu weer drie dagen moet wachten tot de volgende alcoholeenheid zich aandient.  ( ik drink namelijk 2 wijntjes per week ) Anyway, de mis, Graceland en dan Beale Street, it was a great day. Our God must be awesome indeed : )

Dan even over ons klein en schattig schatje in mijn klein en schattig buikje: wel beste vrienden, het is gebeurd. Ons Pica laat zich fameus voelen tegenwoordig en dat is wel heel leuk eigenlijk. Soms voel ik haar heel de dag niet en dan ineens keiveel. ' T is wel een countrychickie denk ik want als ze dat hoort staat ze hevig terwijl ze het tijdens de Memphisblues eerder laat afweten. ja, da heeft ze van de mama dan : )

We zijn ook in het cafe geweest waar de Stones Honkytonk woman hebben geschreven. Nog steeds zo'n heel donker cafe met heel wat kamertjes en hoekjes die het zonlicht niet verdragen en dat ook niet gekend is onder toeristen. Via via kwamen we daar terecht en was wel graaf eigenlijk. I met her in a ginsoaked bar in Memphis, she tried to take me upstairs for a ride ...

Ook bezicht in Memphis : de gibson gitaarfabriek ++ / het rock en soulmuseum +- / de sunstudios ++ / en het staxmuseum +. Daarna richting New Orleans voor een streepje jazz...

Dat was toch het plan, maar we zijn weer blijven plakken waar dat we dat niet gepland hadden. Vicksburg, waar we gewoon wilden overnachten, bleek een gezellig stadje dus nogmaals reisschema en budgetplan aangepast. Jaja, wij zijn duidelijk van het losbandige type :)

En vandaag zijn we aangekomen in New Orleans. In de namiddag hebben we een rietsuikerplantage bezocht en dat was zalig. Kei interessant, kei mooi en het is hier zuiders warm. Het zonnepaneeltje kon dus weer opladen en Bert had zijn opwinding ( lees kakken ) die dag ook al weer gehad toen we in het bos tien minuutjes stilte hielden om naar de dieren te luisteren. Er lag namelijk een vers dood vosje op straat en we waren aan het wachten op de aasgieren die we ook gezien hebben. Whoopie . Beide dus zeer tevreden over de dag en aankomst hier in New Orleans. Na onze rondleiding hadden we nog enkele vraagjes voor de gids (primusjes als we zijn) en toen kwamen we toch weer wat minder fraaie kantjes van die Amerikanen tegen. We vroegen wat door over slavernij en dat er in mijn gids stond dat alleen deze plantage echt diep inging op dat onderwerp. Ja wat bleek, de plantage wat verder in de straat sprak pas vanaf dit jaar over de slavernij en had dit jaar slavenhutten nagebouwd om dit onderwerp op hun tours ook ter sprake te brengen . WTF. Het was ons al opgevallen dat de apartheid toch niet helemaal van zijn wortels ontdaan is hier. 

 We zitten hier trouwens momenteel in een luxehotel en morgen hebben we een mega-ontbijt en dat voor de prijs van 50 f***ing dollar. 'T is al anders geweest, kan ik vertellen. In Memphis hebben we een nachtje  doorgebracht in een hoerenkast ( om het oneerbiedig te zeggen ) en echt waar, dat was zeer ranzig en niet echt veilig voor deze twee bleekscheetjes.

Liefste vriendjes, wij hebben het hier zo gezellig en goed samen en wij zien hier zoveel interessante dingen, das echt ni normaal. De zwangerschap verloopt prima en de zon schijnt fel op al onze wegen :) Oh ...